เซนต์. JOHN’S, แอนติกาและบาร์บูดา – “คลุมศีรษะและพยายามนอนหลับ มันกำลังจะจบลงในไม่ช้า อีกไม่นานก็จะเช้าแล้ว เราจะขอความช่วยเหลือ”Gloria Cephas ยังคงจำคำพูดที่เธอใช้เพื่อสร้างความมั่นใจให้ลูกๆ ของเธอขณะที่พายุเฮอริเคนเออร์มาพัดถล่มบาร์บูดาในเดือนกันยายน 2017 พายุระดับ 5 ซึ่งเป็นหนึ่งในพายุที่รุนแรงที่สุดที่เคยบันทึกไว้ได้ทิ้งร่องรอยของความหายนะ ถอนรากถอนโคนครอบครัวและชุมชนที่ทำลายล้างในขณะที่มันปั่นป่วนไปทั่ว แคริบเบียน.
เมื่อถึงเวลากลางวัน กลอเรียแทบไม่เชื่อสายตาของเธอ
“ฉันไม่รู้ว่า [บ้านของฉัน] ไปไหน” เธอกล่าว “ทุกอย่างก็หายไป ทุกสิ่งที่ฉันทำงานหายไป”เช่นเดียวกับชาวบาร์บูดันคนอื่นๆ หลายพันคน กลอเรียและครอบครัวของเธอถูกอพยพไปยังเกาะแอนติกาที่อยู่ใกล้เคียง ในตอนแรก ครอบครัวพักอยู่กับเพื่อน และจากนั้นก็พักที่โรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งทำหน้าที่เป็นที่พักพิงชั่วคราวสำหรับชาวบาร์บูดันที่ถูกพายุเฮอริเคนพลัดถิ่น หลังจากย้ายมาอีกสองสามครั้ง ในที่สุดกลอเรียก็พบอพาร์ตเมนต์ให้เช่า กว่าสองปีหลังจากที่ Irma ถูกโจมตี เธอต้องการย้ายกลับแต่ยังใช้ชีวิตตามเช็ค
เงินเดือน และไม่มีบ้านของครอบครัวให้กลับไป
“เด็กๆ ไม่อยากกลับไป พวกเขากำลังคิดถึงพายุเฮอริเคนอยู่เสมอ พวกเขากลัวทุกครั้งที่เห็นฟ้าผ่าหรือได้ยินฟ้าร้อง” เธอกล่าวเบธเชบา เกรย์ ครูที่โรงเรียนประถมศึกษาโฮลีทรินิตี้ ต้องอพยพด้วย ครูที่อพยพจากบาร์บูดาได้รับการเสนอช่วงการให้คำปรึกษา เวลาหยุดงาน เพื่อช่วยให้พวกเขาปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ และตำแหน่งในโรงเรียน แต่ไม่ว่าพวกเขาจะถูกวางไว้ที่ไหน ครูบาบูดันก็ถูกขอให้พานักเรียนกลับไปสู่ความสุขอีกครั้ง
ซึ่งเป็นชุดการให้คำปรึกษาที่จัดโดยยูนิเซฟ
“มีกิจกรรม [สำหรับเด็ก] เช่น การวาดภาพ ระบายสี และอื่นๆ เพื่อช่วยบรรเทาความเครียดและทำให้พวกเขาได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น” เบธเชบากล่าว“ทุกอย่างดูแปลกมาก”บรรดาผู้ที่กลับไปยังบาร์บูดาได้เห็นด้วยตนเองถึงความหายนะที่เกิดจากพายุ“[ครู] บางคนไม่มีอะไรจะกลับไปแล้ว” เบธเชบากล่าว “[E] ทุกอย่างดูแปลกมาก แตกต่างออกไป”
เมื่อโรงเรียนถูกทำลาย บทเรียนเกิดขึ้นในห้องเรียนชั่วคราว
และด้วยพื้นที่ที่จำกัด ชั้นเรียนจึงถูกจัดกลุ่มเข้าด้วยกัน ขยายอุปกรณ์การเรียน และบังคับให้ครูคิดใหม่แผนการสอน การไปโรงเรียนก็เป็นเรื่องที่ท้าทายเช่นกัน ผู้ที่กลับมาพบว่าถนนหลายสายยังคงถูกปิดกั้น ในขณะที่ห้องเรียนชั่วคราวและบ้านหลายหลังขาดน้ำและไฟฟ้าวันเรียนก็เปลี่ยนไปตั้งแต่พายุเฮอริเคน เนื่องจากไฟฟ้าที่เกาะยังไม่ได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ วันเรียนจึงสั้นลงมากถึง 30 นาทีต่อวัน เพื่อให้
แน่ใจว่านักเรียนจะมีแสงสว่างเพียงพอสำหรับการบ้าน
ให้เสร็จ ผลที่ได้คือพวกเขาขาดเวลาเรียนอันมีค่า ท้องฟ้ามืดครึ้มและฝนตกหนักทำให้ชั้นเรียนเลิกเรียนเร็วขึ้นในบางครั้งในนี้ด้วยกันแม้จะมีความท้าทายมากมาย ครูบางคนบอกว่าพวกเขามีความสุขที่ได้กลับไปบาร์บูดา Paula Henry หนึ่งในครูคนแรกที่กลับมาหลังจาก Irma กล่าวว่าความเครียดจากการถูกถอนรากถอนโคนกำลังทำให้เธอป่วยทางร่างกาย
Credit : สล็อต pg
